قیمت دریچه منهول

لوله پلیکا

لوله پلیکا یکی از پرمصرف ترین پلاستیک ها در سراسر جهان است. یک مشکل عمده در بازیافت لوله پلیکا ، محتوای کلر بالای پی وی سی خام و سطوح بالای افزودنی های خطرناکی است که برای دستیابی به کیفیت مواد مورد نظر به پلیمر اضافه می شود. در نتیجه، لوله پلیکا قبل از بازیافت نیاز به جداسازی از سایر پلاستیک ها دارد. طول عمر محصولات لوله پلیکا به طور متوسط 30 سال است که برخی از آنها به 50 سال یا بیشتر می رسد. این بدان معناست که محصولات پی وی سی بیشتری به پایان عمر خود می رسند و وارد جریان زباله می شوند و احتمالاً در آینده نزدیک میزان آن افزایش قابل توجهی خواهد داشت.

روش های بازیافت لوله پلیکا

در حال حاضر، پلاستیک PVC به یکی از دو روش بازیافت می شود:

بازیافت مکانیکی - این شامل تصفیه مکانیکی زباله (به عنوان مثال آسیاب) برای کاهش آن به ذرات کوچکتر است. گرانول‌های به ‌دست‌آمده، که بازیافت نامیده می ‌شوند، می‌توانند ذوب شوند و به محصولات مختلفی تبدیل شوند، معمولاً همان محصولی که از آن تولید شده است.

بازیافت مواد اولیه - فرآیندهای شیمیایی مانند تجزیه در اثر حرارت ، هیدرولیز و حرارت دادن برای تبدیل زباله به اجزای شیمیایی آن استفاده می شود. محصولات حاصل - کلرید سدیم، کلرید کلسیم، محصولات هیدروکربنی و فلزات سنگین برای نام بردن چند مورد - برای تولید لوله پلیکا جدید، به عنوان خوراک برای سایر فرآیندهای تولید یا به عنوان سوخت برای بازیابی انرژی استفاده می شود.

در بازیافت مکانیکی، چون هیچ واکنش شیمیایی در کار نیست، بازیافت ترکیب اولیه خود را حفظ می کند. این یک چالش بازیافت است زیرا محصولات لوله پلیکا ، بسته به کاربردشان، حاوی مواد افزودنی متفاوتی هستند. به عنوان مثال، لوله پلیکا سفت و سخت غیرپلاستیک است در حالی که لوله پلیکا انعطاف پذیر به نرم کننده اضافه می شود زیرا این افزودنی سیالیت پلاستیک و در نتیجه انعطاف پذیری آن را افزایش می دهد. حتی محصولاتی که برای یک کاربرد استفاده می‌شوند، ممکن است همچنان از نظر ترکیب متفاوت باشند، اگر سازنده‌های متفاوتی داشته باشند.

هنگامی که انواع مختلف ضایعات لوله پلیکا به یک بازیافت مکانیکی داده می شود، پیش بینی ترکیب محصول حاصل مشکل است، زیرا اکثر محصولات لوله پلیکا ، حتی آنهایی که بازیافت شده اند، به محتوای لوله پلیکا خاصی نیاز دارند. به منظور تولید یک سیلیت با کیفیت بالا، خوراک در حالت ایده آل نباید با انواع دیگر پلاستیک مخلوط شود و باید ترکیب مواد یکنواختی داشته باشد. بنابراین بازیافت مواد برای زباله های پس از صنعتی بیشتر از زباله های پس از مصرف کاربرد دارد.

بازیافت مواد اولیه مکمل بازیافت مکانیکی مرسوم است، زیرا می تواند زباله های لوله پلیکا مخلوط یا طبقه بندی نشده را تصفیه کند و مواد با ارزش را بازیابی کند. با این حال، یک مطالعه نشان داد که بازیافت مواد اولیه (یا حداقل دو موردی که در نظر گرفته شد) هزینه‌ های بالاتری نسبت به دفن زباله دارد که در درجه اول به دلیل ارزش پایین محصولات بازیافتی است. این موضوع انگیزه کمی برای بازیافت کنندگان به دنبال بازیافت لوله پلیکا ایجاد می کند. این ممکن است در آینده با وضع مقررات سختگیرانه تری برای حفاظت از محیط زیست تغییر کند.

ضایعات پسا صنعتی نسبتاً خالص هستند و از تولید و نصب لوله پلیکا مانند بریدگی کابل ها یا ضایعات نصب قاب پنجره ها به دست می آیند. اینها به راحتی بازیافت می شوند زیرا می توانند مستقیماً از پردازنده ها یا نصاب ها جمع آوری شوند یا حتی توسط خود تولیدکنندگان به عنوان ماده خام برای تولید همان محصول بازیافت شوند.

زباله های پس از مصرف حاوی مواد مخلوط شده است و برای کاربردهای مختلف استفاده شده است. اینها محصولاتی هستند که به پایان عمر خود رسیده اند یا به دلیل آسیب تعویض شده اند، مانند لوله های زیرزمینی، قاب پنجره ها که برای نوسازی جایگزین شده اند و کابل های الکتریکی بازیابی شده پس از تخریب. اینها به مرتب سازی و تمیز کردن بیشتر نیاز دارند و هزینه را به فرآیند بازیافت اضافه می کنند. بازیافت تولید شده معمولاً کیفیت پایین‌تری دارد و در نتیجه ارزش اقتصادی آن کاهش می ‌یابد.

زیست محیطی

افزودنی های شیمیایی و محتوای فلزات سنگین، لوله پلیکا را به عنوان یک شکل آلاینده خاص از پلاستیک، هم هنگام سوزاندن و هم زمانی که در محل دفن زباله دفن می کنند، تلقی می کنند. مشخص شده است که این ماده به مرور زمان در محل های دفن زباله یا سوزاندن کلر، مواد سرطان زا و سایر مواد شیمیایی سمی به خاک و هوا نشت می کند. این آلاینده‌ها بسیاری از دولت ‌ها را بر آن داشته است تا سیاست ‌های خود را بر کاهش تولید و استفاده از لوله پلیکا متمرکز کنند، و همچنین در مورد جایگزین‌های سالم‌تر برای افزودنی‌های مضر لوله پلیکا و روش‌های بازیافت سالم لوله پلیکا تحقیق کنند

بازیافت مکانیکی

اگرچه نرخ بازیافت لوله پلیکا پس از مصرف کم است، لوله پلیکا را می توان به مواد منبع جدید تبدیل کرد. رایج ترین روش برای این کار امروزه بازیافت مکانیکی است -- فرآیندی که مواد را به صورت پودری برای محصولات پلاستیکی جدید آسیاب می کند. مزیت بازیافت مکانیکی لوله پلیکا این است که محصولات جدید می توانند کیفیتی برابر با نمونه های اصلی داشته باشند، در حالی که بسیاری از انواع دیگر پلاستیک ها ممکن است فقط به محصولات با کیفیت پایین تر تبدیل شوند. نکته منفی این است که این فرآیند نمی تواند هیچ گونه سمی را از لوله پلیکا حذف کند. در بهترین حالت، بازیافت مکانیکی می تواند نیاز به تولید پی وی سی جدید را کاهش دهد و سمیت لوله پلیکا را از طریق افزودن مواد جدید رقیق کند.

بازیافت پساصنعتی

بیشتر لوله پلیکا با محتوای بازیافتی به صورت مکانیکی از مواد قراضه صنعتی بازیافت شده است صنایع می توانند لوله پلیکا را از یک منبع جمع آوری کنند و بازده بازیافت را افزایش دهند. تنوع افزودنی‌ها در منبع پی وی سی مخلوط می‌تواند به دلیل آلودگی بالقوه، فرآیند را مختل کند، که می‌تواند منجر به محیط‌های کاری ناایمن و محصولات غیرقابل استفاده شود از آنجا که صنایع می توانند مرتب سازی فشرده مورد نیاز دسته های مخلوط را دور بزنند، بسیاری از آنها شروع به اجرای برنامه های جمع آوری یا بازخرید محصول خاص کرده اند. این برنامه ها به سازندگان اجازه می دهد تا مقادیر فزاینده ای از لوله پلیکا پس از مصرف را به همراه مواد پسا صنعتی بازیافت کنند

بازیافت مواد شیمیایی

جایگزین پیشرفته‌تر بازیافت برای پردازش مکانیکی، بازیافت شیمیایی است. این روش به ویژه برای لوله پلیکا مفید است زیرا پلاستیک ها را در سطح مولکولی تجزیه می کند. در سطح مولکولی، کلر و سایر افزودنی های شیمیایی را می توان از مواد حذف کرد و محصول سالم تری ایجاد کرد این سیستم ها همچنین می توانند محصولات جانبی شیمیایی لوله پلیکا را برای استفاده مجدد جمع آوری کنند و در نتیجه تولید عناصر خطرناکی مانند کلر را کاهش دهند. امکانات تخصصی و گرانی مورد نیاز برای بازیافت شیمیایی از استفاده گسترده از این روش جلوگیری می کند، اما راه حلی برای آلوده ترین ترکیبات لوله پلیکا است که در غیر این صورت نمی توان آنها را بازیافت کرد.

پلی وینیل کلراید یا پی وی سی، پلاستیکی است که معمولاً به عنوان وینیل شناخته می شود، که می تواند در اقلام روزمره از بطری ها تا دیوارپوش خانه پیدا شود. محتوای لوله پلیکا در ظروف پلاستیکی با عدد در نماد بازیافت مثلثی مشخص می شود. فرآیند دفع و بازیافت لوله پلیکا به درجات مختلف به دلیل محتوای کلر ذاتی مواد و همچنین طیف وسیعی از افزودنی های شیمیایی مورد استفاده برای افزایش پایداری مواد و تنوع در خواص استفاده، خطرناک است

دفع در محل دفن زباله

پلاستیک ها به دلیل حجم زیاد و زمان طولانی تجزیه زیستی، به سرعت محل های دفن زباله را پر می کنند. مواد افزودنی در پلاستیک پی وی سی با پتانسیل خود برای زالو کردن کلر، مواد سرطان زا و سایر مواد شیمیایی سمی در خاک و هوا، مشکلات بیشتری را برای دفن زباله ایجاد می کنند. این مواد شیمیایی آب های زیرزمینی و کیفیت هوا را آلوده می کنند و به طور مضر بر انسان و محیط زیست تأثیر می گذارند.

دفع در سوزاندن

مواد شیمیایی اضافه شده به لوله پلیکا در هنگام سوزاندن نگرانی های بیشتری ایجاد می کند، اما هر ساله مقادیر زیادی از لوله پلیکا توسط زباله سوزهای شهری و بیمارستانی استفاده می شود. هنگامی که پی وی سی می سوزد، شکل گاز اسید هیدروکلریک بسیار خورنده را آزاد می کند. مقررات سوزاندن بیان می کند که این و سایر سموم حاصل باید مهار و خنثی شوند، اما مقادیر نگران کننده ای به اتمسفر نشت می کند. خاکستر حاصل از سوزاندن پی وی سی نیز حاوی عناصر سمی است، اغلب کادمیوم و سرب وجود این دو فلز سنگین به این معنی است که خاکستر باید به محل‌های دفن زباله کنترل‌شده فرستاده شود، جایی که آلودگی فضا و آب‌ های زیرزمینی نگرانی‌های نهایی است.

فرآیند بازیافت مکانیکی

لوله پلیکا استفاده شده می تواند از طریق بازیافت مکانیکی به مواد منبع جدیدی تبدیل شود - فرآیندی که پلاستیک را به صورت پودری برای محصولات جدید آسیاب می کند. این فرآیند بازیافت مواد هیچ یک از سموم را از لوله پلیکا حذف نمی کند، اما افزودن مواد جدید می تواند سمیت موجود را رقیق کند. فرآیند بازیافت مکانیکی بخش رایج صنعت لوله پلیکا در استفاده مجدد از ضایعات پسا صنعتی است. نرخ بازیافت لوله پلیکا پس از مصرف به دلیل هزینه های بازیابی مواد و مسائل مربوط به ترکیب شیمیایی عقب مانده است. در حالی که بازیافت مکانیکی برای سایر پلاستیک‌های پس از مصرف رایج است، افزودنی‌های لوله پلیکا می‌توانند دسته‌های مخلوط را آلوده کرده و کارایی سیستم را مختل کنند. بازیافت مکانیکی لوله پلیکا با منبع مشابه آسان‌تر است، بنابراین بسیاری از تولیدکنندگان محصولات برنامه‌های جمع‌آوری یا بازخرید را اجرا می‌کنند که محصولات لوله پلیکا خاص پس از مصرف را می‌پذیرند و پردازش می‌کنند.

فرآیند بازیافت مواد شیمیایی

روش های بازیافت شیمیایی، پلاستیک ها را در سطح مولکولی تجزیه می کنند. این فرآیند به طور بالقوه مفید است زیرا جداسازی شیمیایی اجازه حذف و احیای محتوای کلر و سایر سموم را می دهد. بازیافت مواد شیمیایی نیازمند امکانات دقیق و اختصاصی است و هزینه بیشتری نسبت به بازیافت مکانیکی دارد. به همین دلیل، این فرآیند برای ضایعات لوله پلیکا عمومی کمتر ترجیح داده می شود، اما برای بسیاری از موادی که برای بازیافت مکانیکی لوله پلیکا بیش از حد ناخالص یا آلوده هستند، گزینه ای است.

سایر گزینه های بازیافت

مشکلات در دفع و بازیافت لوله پلیکا باعث شده است تا سیاستگذاران بر کاهش تولید و استفاده از مواد تمرکز کنند. تحقیقات در حال بررسی افزودنی های پی وی سی کم مضر و فرآیندهای بازیافت سازگار با محیط زیست است. روش‌ های پاک ‌کننده‌ تر هم سوزاندن نیز برای آزمایش امکان‌سنجی سوزاندن پلاستیک زباله به عنوان سوخت برای تولید گرما در حال انجام است. دوام قابل توجه این ماده، افراد زیادی و سرمایه گذاری های کوچک را برای استفاده مجدد و چرخ کردن محصولات لوله پلیکا الهام می بخشد عمر مواد را طولانی تر می کند.

لوله کشی خدمات اصلی

حتی اگر خانه دارای مس، لوله پلیکا باشد، این بدان معنا نیست که شهری که آب خانه را تامین می کند از همان مواد لوله کشی استفاده می کند. بسیاری از شهرها لوله های قدیمی را با پی وی سی جایگزین کردند، و برخی هنوز به سیستم های تامین قدیمی متکی هستند که ممکن است قبل از غیرقانونی شدن با لحیم کاری سرب به یکدیگر متصل شده باشند. بیشتر مقررات مربوط به مس، وینیل کلرید و سرب فقط به محصولات جدید، تعمیرات و ساخت و سازهای جدید مربوط می شود، اما جوامع را ملزم به ایجاد تغییرات عمده در سیستم های موجود نمی کند. ممکن است بخواهید دریابید که تامین کننده آب شما از چه نوع مواد لوله پلیکا استفاده می کند و چه برنامه هایی برای تغییر به مواد دیگر در آینده وجود دارد.

نصب لوله پلیکا

تولیدکنندگان پلاستیک در چند دهه گذشته هجوم های متعددی به بخش محصولات ساختمانی داشته اند و سازندگان وینیل و پلی وینیل کلراید (PVC) در چندین جبهه موثر بوده اند.

نمای سایدینگ مسکونی که در ابتدا پیشگام و تحت سلطه تولید کنندگان آلومینیوم بود، اکنون تقریباً به طور کامل در دست سازندگان سایدینگ وینیل است. به همین ترتیب، سازندگان محصولات پنجره آلومینیومی اکسترود شده شاهد بوده اند که بخش عمده ای از سهم بازار مسکونی آنها توسط سازندگان پنجره وینیل گرفته شده است.

در فضای داخلی ساختمان ‌ها، تولیدکنندگان فلز دیگری - مس - شاهد فرسایش یکی از بازارهای اصلی خود به شکل لوله‌ های مسی آب هستند که با لوله‌های PVC جایگزین شده‌اند.

در حالی که پیمانکاران تخریب و بازیافت‌کنندگان مخلوط C&D از ارزش نسبتاً بالای ضایعات مس و برنج در هنگام مواجهه با آن سود می‌برند، لوله پلیکا چنین روزی را به همراه ندارند.

بازار بازیافت لوله پلیکا هنوز توسعه نیافته است، تا حدی به این دلیل که سازندگان این محصولات از فرمول های شیمیایی متفاوتی استفاده می کنند که می تواند بعداً مخلوط کردن جریان های قراضه از منابع مختلف را دشوار کند.

جهت کسب اطلاعات بیشتر به صفحه https://naabzist.net مراجعه نمایید.

لوله پلیکا

لوله پلیکا یکی از پرمصرف ترین پلاستیک ها در سراسر جهان است. یک مشکل عمده در بازیافت لوله پلیکا ، محتوای کلر بالای پی وی سی خام و سطوح بالای افزودنی های خطرناکی است که برای دستیابی به کیفیت مواد مورد نظر به پلیمر اضافه می شود. در نتیجه، لوله پلیکا قبل از بازیافت نیاز به جداسازی از سایر پلاستیک ها دارد. طول عمر محصولات لوله پلیکا به طور متوسط 30 سال است که برخی از آنها به 50 سال یا بیشتر می رسد. این بدان معناست که محصولات پی وی سی بیشتری به پایان عمر خود می رسند و وارد جریان زباله می شوند و احتمالاً در آینده نزدیک میزان آن افزایش قابل توجهی خواهد داشت.

روش های بازیافت لوله پلیکا

در حال حاضر، پلاستیک PVC به یکی از دو روش بازیافت می شود:

بازیافت مکانیکی - این شامل تصفیه مکانیکی زباله (به عنوان مثال آسیاب) برای کاهش آن به ذرات کوچکتر است. گرانول‌های به ‌دست‌آمده، که بازیافت نامیده می ‌شوند، می‌توانند ذوب شوند و به محصولات مختلفی تبدیل شوند، معمولاً همان محصولی که از آن تولید شده است.

بازیافت مواد اولیه - فرآیندهای شیمیایی مانند تجزیه در اثر حرارت ، هیدرولیز و حرارت دادن برای تبدیل زباله به اجزای شیمیایی آن استفاده می شود. محصولات حاصل - کلرید سدیم، کلرید کلسیم، محصولات هیدروکربنی و فلزات سنگین برای نام بردن چند مورد - برای تولید لوله پلیکا جدید، به عنوان خوراک برای سایر فرآیندهای تولید یا به عنوان سوخت برای بازیابی انرژی استفاده می شود.

در بازیافت مکانیکی، چون هیچ واکنش شیمیایی در کار نیست، بازیافت ترکیب اولیه خود را حفظ می کند. این یک چالش بازیافت است زیرا محصولات لوله پلیکا ، بسته به کاربردشان، حاوی مواد افزودنی متفاوتی هستند. به عنوان مثال، لوله پلیکا سفت و سخت غیرپلاستیک است در حالی که لوله پلیکا انعطاف پذیر به نرم کننده اضافه می شود زیرا این افزودنی سیالیت پلاستیک و در نتیجه انعطاف پذیری آن را افزایش می دهد. حتی محصولاتی که برای یک کاربرد استفاده می‌شوند، ممکن است همچنان از نظر ترکیب متفاوت باشند، اگر سازنده‌های متفاوتی داشته باشند.

هنگامی که انواع مختلف ضایعات لوله پلیکا به یک بازیافت مکانیکی داده می شود، پیش بینی ترکیب محصول حاصل مشکل است، زیرا اکثر محصولات لوله پلیکا ، حتی آنهایی که بازیافت شده اند، به محتوای لوله پلیکا خاصی نیاز دارند. به منظور تولید یک سیلیت با کیفیت بالا، خوراک در حالت ایده آل نباید با انواع دیگر پلاستیک مخلوط شود و باید ترکیب مواد یکنواختی داشته باشد. بنابراین بازیافت مواد برای زباله های پس از صنعتی بیشتر از زباله های پس از مصرف کاربرد دارد.

بازیافت مواد اولیه مکمل بازیافت مکانیکی مرسوم است، زیرا می تواند زباله های لوله پلیکا مخلوط یا طبقه بندی نشده را تصفیه کند و مواد با ارزش را بازیابی کند. با این حال، یک مطالعه نشان داد که بازیافت مواد اولیه (یا حداقل دو موردی که در نظر گرفته شد) هزینه‌ های بالاتری نسبت به دفن زباله دارد که در درجه اول به دلیل ارزش پایین محصولات بازیافتی است. این موضوع انگیزه کمی برای بازیافت کنندگان به دنبال بازیافت لوله پلیکا ایجاد می کند. این ممکن است در آینده با وضع مقررات سختگیرانه تری برای حفاظت از محیط زیست تغییر کند.

ضایعات پسا صنعتی نسبتاً خالص هستند و از تولید و نصب لوله پلیکا مانند بریدگی کابل ها یا ضایعات نصب قاب پنجره ها به دست می آیند. اینها به راحتی بازیافت می شوند زیرا می توانند مستقیماً از پردازنده ها یا نصاب ها جمع آوری شوند یا حتی توسط خود تولیدکنندگان به عنوان ماده خام برای تولید همان محصول بازیافت شوند.

زباله های پس از مصرف حاوی مواد مخلوط شده است و برای کاربردهای مختلف استفاده شده است. اینها محصولاتی هستند که به پایان عمر خود رسیده اند یا به دلیل آسیب تعویض شده اند، مانند لوله های زیرزمینی، قاب پنجره ها که برای نوسازی جایگزین شده اند و کابل های الکتریکی بازیابی شده پس از تخریب. اینها به مرتب سازی و تمیز کردن بیشتر نیاز دارند و هزینه را به فرآیند بازیافت اضافه می کنند. بازیافت تولید شده معمولاً کیفیت پایین‌تری دارد و در نتیجه ارزش اقتصادی آن کاهش می ‌یابد.

زیست محیطی

افزودنی های شیمیایی و محتوای فلزات سنگین، لوله پلیکا را به عنوان یک شکل آلاینده خاص از پلاستیک، هم هنگام سوزاندن و هم زمانی که در محل دفن زباله دفن می کنند، تلقی می کنند. مشخص شده است که این ماده به مرور زمان در محل های دفن زباله یا سوزاندن کلر، مواد سرطان زا و سایر مواد شیمیایی سمی به خاک و هوا نشت می کند. این آلاینده‌ها بسیاری از دولت ‌ها را بر آن داشته است تا سیاست ‌های خود را بر کاهش تولید و استفاده از لوله پلیکا متمرکز کنند، و همچنین در مورد جایگزین‌های سالم‌تر برای افزودنی‌های مضر لوله پلیکا و روش‌های بازیافت سالم لوله پلیکا تحقیق کنند

بازیافت مکانیکی

اگرچه نرخ بازیافت لوله پلیکا پس از مصرف کم است، لوله پلیکا را می توان به مواد منبع جدید تبدیل کرد. رایج ترین روش برای این کار امروزه بازیافت مکانیکی است -- فرآیندی که مواد را به صورت پودری برای محصولات پلاستیکی جدید آسیاب می کند. مزیت بازیافت مکانیکی لوله پلیکا این است که محصولات جدید می توانند کیفیتی برابر با نمونه های اصلی داشته باشند، در حالی که بسیاری از انواع دیگر پلاستیک ها ممکن است فقط به محصولات با کیفیت پایین تر تبدیل شوند. نکته منفی این است که این فرآیند نمی تواند هیچ گونه سمی را از لوله پلیکا حذف کند. در بهترین حالت، بازیافت مکانیکی می تواند نیاز به تولید پی وی سی جدید را کاهش دهد و سمیت لوله پلیکا را از طریق افزودن مواد جدید رقیق کند.

بازیافت پساصنعتی

بیشتر لوله پلیکا با محتوای بازیافتی به صورت مکانیکی از مواد قراضه صنعتی بازیافت شده است صنایع می توانند لوله پلیکا را از یک منبع جمع آوری کنند و بازده بازیافت را افزایش دهند. تنوع افزودنی‌ها در منبع پی وی سی مخلوط می‌تواند به دلیل آلودگی بالقوه، فرآیند را مختل کند، که می‌تواند منجر به محیط‌های کاری ناایمن و محصولات غیرقابل استفاده شود از آنجا که صنایع می توانند مرتب سازی فشرده مورد نیاز دسته های مخلوط را دور بزنند، بسیاری از آنها شروع به اجرای برنامه های جمع آوری یا بازخرید محصول خاص کرده اند. این برنامه ها به سازندگان اجازه می دهد تا مقادیر فزاینده ای از لوله پلیکا پس از مصرف را به همراه مواد پسا صنعتی بازیافت کنند

بازیافت مواد شیمیایی

جایگزین پیشرفته‌تر بازیافت برای پردازش مکانیکی، بازیافت شیمیایی است. این روش به ویژه برای لوله پلیکا مفید است زیرا پلاستیک ها را در سطح مولکولی تجزیه می کند. در سطح مولکولی، کلر و سایر افزودنی های شیمیایی را می توان از مواد حذف کرد و محصول سالم تری ایجاد کرد این سیستم ها همچنین می توانند محصولات جانبی شیمیایی لوله پلیکا را برای استفاده مجدد جمع آوری کنند و در نتیجه تولید عناصر خطرناکی مانند کلر را کاهش دهند. امکانات تخصصی و گرانی مورد نیاز برای بازیافت شیمیایی از استفاده گسترده از این روش جلوگیری می کند، اما راه حلی برای آلوده ترین ترکیبات لوله پلیکا است که در غیر این صورت نمی توان آنها را بازیافت کرد.

پلی وینیل کلراید یا پی وی سی، پلاستیکی است که معمولاً به عنوان وینیل شناخته می شود، که می تواند در اقلام روزمره از بطری ها تا دیوارپوش خانه پیدا شود. محتوای لوله پلیکا در ظروف پلاستیکی با عدد در نماد بازیافت مثلثی مشخص می شود. فرآیند دفع و بازیافت لوله پلیکا به درجات مختلف به دلیل محتوای کلر ذاتی مواد و همچنین طیف وسیعی از افزودنی های شیمیایی مورد استفاده برای افزایش پایداری مواد و تنوع در خواص استفاده، خطرناک است

دفع در محل دفن زباله

پلاستیک ها به دلیل حجم زیاد و زمان طولانی تجزیه زیستی، به سرعت محل های دفن زباله را پر می کنند. مواد افزودنی در پلاستیک پی وی سی با پتانسیل خود برای زالو کردن کلر، مواد سرطان زا و سایر مواد شیمیایی سمی در خاک و هوا، مشکلات بیشتری را برای دفن زباله ایجاد می کنند. این مواد شیمیایی آب های زیرزمینی و کیفیت هوا را آلوده می کنند و به طور مضر بر انسان و محیط زیست تأثیر می گذارند.

دفع در سوزاندن

مواد شیمیایی اضافه شده به لوله پلیکا در هنگام سوزاندن نگرانی های بیشتری ایجاد می کند، اما هر ساله مقادیر زیادی از لوله پلیکا توسط زباله سوزهای شهری و بیمارستانی استفاده می شود. هنگامی که پی وی سی می سوزد، شکل گاز اسید هیدروکلریک بسیار خورنده را آزاد می کند. مقررات سوزاندن بیان می کند که این و سایر سموم حاصل باید مهار و خنثی شوند، اما مقادیر نگران کننده ای به اتمسفر نشت می کند. خاکستر حاصل از سوزاندن پی وی سی نیز حاوی عناصر سمی است، اغلب کادمیوم و سرب وجود این دو فلز سنگین به این معنی است که خاکستر باید به محل‌های دفن زباله کنترل‌شده فرستاده شود، جایی که آلودگی فضا و آب‌ های زیرزمینی نگرانی‌های نهایی است.

فرآیند بازیافت مکانیکی

لوله پلیکا استفاده شده می تواند از طریق بازیافت مکانیکی به مواد منبع جدیدی تبدیل شود - فرآیندی که پلاستیک را به صورت پودری برای محصولات جدید آسیاب می کند. این فرآیند بازیافت مواد هیچ یک از سموم را از لوله پلیکا حذف نمی کند، اما افزودن مواد جدید می تواند سمیت موجود را رقیق کند. فرآیند بازیافت مکانیکی بخش رایج صنعت لوله پلیکا در استفاده مجدد از ضایعات پسا صنعتی است. نرخ بازیافت لوله پلیکا پس از مصرف به دلیل هزینه های بازیابی مواد و مسائل مربوط به ترکیب شیمیایی عقب مانده است. در حالی که بازیافت مکانیکی برای سایر پلاستیک‌های پس از مصرف رایج است، افزودنی‌های لوله پلیکا می‌توانند دسته‌های مخلوط را آلوده کرده و کارایی سیستم را مختل کنند. بازیافت مکانیکی لوله پلیکا با منبع مشابه آسان‌تر است، بنابراین بسیاری از تولیدکنندگان محصولات برنامه‌های جمع‌آوری یا بازخرید را اجرا می‌کنند که محصولات لوله پلیکا خاص پس از مصرف را می‌پذیرند و پردازش می‌کنند.

فرآیند بازیافت مواد شیمیایی

روش های بازیافت شیمیایی، پلاستیک ها را در سطح مولکولی تجزیه می کنند. این فرآیند به طور بالقوه مفید است زیرا جداسازی شیمیایی اجازه حذف و احیای محتوای کلر و سایر سموم را می دهد. بازیافت مواد شیمیایی نیازمند امکانات دقیق و اختصاصی است و هزینه بیشتری نسبت به بازیافت مکانیکی دارد. به همین دلیل، این فرآیند برای ضایعات لوله پلیکا عمومی کمتر ترجیح داده می شود، اما برای بسیاری از موادی که برای بازیافت مکانیکی لوله پلیکا بیش از حد ناخالص یا آلوده هستند، گزینه ای است.

سایر گزینه های بازیافت

مشکلات در دفع و بازیافت لوله پلیکا باعث شده است تا سیاستگذاران بر کاهش تولید و استفاده از مواد تمرکز کنند. تحقیقات در حال بررسی افزودنی های پی وی سی کم مضر و فرآیندهای بازیافت سازگار با محیط زیست است. روش‌ های پاک ‌کننده‌ تر هم سوزاندن نیز برای آزمایش امکان‌سنجی سوزاندن پلاستیک زباله به عنوان سوخت برای تولید گرما در حال انجام است. دوام قابل توجه این ماده، افراد زیادی و سرمایه گذاری های کوچک را برای استفاده مجدد و چرخ کردن محصولات لوله پلیکا الهام می بخشد عمر مواد را طولانی تر می کند.

لوله کشی خدمات اصلی

حتی اگر خانه دارای مس، لوله پلیکا باشد، این بدان معنا نیست که شهری که آب خانه را تامین می کند از همان مواد لوله کشی استفاده می کند. بسیاری از شهرها لوله های قدیمی را با پی وی سی جایگزین کردند، و برخی هنوز به سیستم های تامین قدیمی متکی هستند که ممکن است قبل از غیرقانونی شدن با لحیم کاری سرب به یکدیگر متصل شده باشند. بیشتر مقررات مربوط به مس، وینیل کلرید و سرب فقط به محصولات جدید، تعمیرات و ساخت و سازهای جدید مربوط می شود، اما جوامع را ملزم به ایجاد تغییرات عمده در سیستم های موجود نمی کند. ممکن است بخواهید دریابید که تامین کننده آب شما از چه نوع مواد لوله پلیکا استفاده می کند و چه برنامه هایی برای تغییر به مواد دیگر در آینده وجود دارد.

نصب لوله پلیکا

تولیدکنندگان پلاستیک در چند دهه گذشته هجوم های متعددی به بخش محصولات ساختمانی داشته اند و سازندگان وینیل و پلی وینیل کلراید (PVC) در چندین جبهه موثر بوده اند.

نمای سایدینگ مسکونی که در ابتدا پیشگام و تحت سلطه تولید کنندگان آلومینیوم بود، اکنون تقریباً به طور کامل در دست سازندگان سایدینگ وینیل است. به همین ترتیب، سازندگان محصولات پنجره آلومینیومی اکسترود شده شاهد بوده اند که بخش عمده ای از سهم بازار مسکونی آنها توسط سازندگان پنجره وینیل گرفته شده است.

در فضای داخلی ساختمان ‌ها، تولیدکنندگان فلز دیگری - مس - شاهد فرسایش یکی از بازارهای اصلی خود به شکل لوله‌ های مسی آب هستند که با لوله‌های PVC جایگزین شده‌اند.

در حالی که پیمانکاران تخریب و بازیافت‌کنندگان مخلوط C&D از ارزش نسبتاً بالای ضایعات مس و برنج در هنگام مواجهه با آن سود می‌برند، لوله پلیکا چنین روزی را به همراه ندارند.

بازار بازیافت لوله پلیکا هنوز توسعه نیافته است، تا حدی به این دلیل که سازندگان این محصولات از فرمول های شیمیایی متفاوتی استفاده می کنند که می تواند بعداً مخلوط کردن جریان های قراضه از منابع مختلف را دشوار کند.

جهت کسب اطلاعات بیشتر به صفحه https://naabzist.net مراجعه نمایید.